دوران سالمندی و ۶ نکته برای پیشگیری از افتادن

تغییرات جسمی که با افزایش سن ایجاد می‌شود، بیماری‌های که در سنین بالا افراد دچار آن می‌شوند، و گاهی داروهایی که برای درمان این بیماری‌ها تجویز می‌شوند، ممکن است سالمندان را در معرض خطر افتادن قرار دهند.

در واقع افتادن علت اصلی جراحت و آسیب‌دیدگی در سنین بالا است. در عین حال ترس از افتادن نباید باعث شود از حرکت کردن و فعالیت جسمی پرهیز کنید. این شش راهبرد ساده به شما کمک خواهد کرد تا جلوی افتادن‌تان را بگیرید.

۱- با دکترتان مشورت کنید

پیشگیری از افتادن را با مشورت کردن با دکترتان شروع کنید. در ملاقات با دکترتان باید به این پرسش‌ها پاسخ دهید:

– چه داروهایی مصرف می‌کنید؟ فهرستی از داروهای مصرفی‌تان چه داروهای نسخه‌ای و چه داروهای بدون نسخه و مکمل‌ها را تهیه کنید و هنگام ویزیت دکتر همراه داشته باشید. پزشک‌تان با بررسی این داروها از لحاظ عوارض جانبی و تداخل‌هایی که ممکن است خطر افتادن را افزایش دهند، می‌تواند شما را راهنمایی کند. پزشک‌تان برای کاستن از خطر افتادن ممکن است برخی از داروهای‌تان – مانند داروهای خواب‌آور یا برخی از داروهای ضدافسردگی- را قطع یا جایگزین کند.

– آیا تا به حال افتاده‌اید؟ جزئیات حادثه افتادن‌ان، از جمله زمان، مکان و چگونگی آن را یادداشت کنید؛ همچنین مواردی را که در حال افتادن بوده‌اید، اما با کمک فردی دیگر یا چنگ زدن به یک دستگیره تعادل‌تان را در آخرین لحظات حفظ کرده‌اید. بیان جزئیاتی مانند اینها می‌تواند به پزشکتان کمک کند تا راهنمایی‌های معینی را با توجه به موقعیت خاص شما انجام دهد.

– آیا بیماری‌ها ممکن است باعث افتادن فرد شود؟ بیماری‌های معینی در چشم و گوش ممکن است خطر افتادن را افزایش دهد. هنگام ملاقات با پزشک‌تان سابقه بیماری‌های‌تان و اینکه هنگام راه رفتن تا چه حدی راحت هستید، را بیان کنید- برای مثال آیا هنگام راه رفتن احساس سرگیجه دارید، دچار درد مفصل هستید، پاهای‌تان بیحس می‌شود یا نفس کم می‌آورید؟ پزشک‌تان همچنین ممکن است با معاینه قدرت عضلانی، توانایی حفظ تعادل و سبک راه رفتن‌شما را ارزیابی کند.

۲- به حرکت کردن ادامه دهید

فعالیت جسمی و تحرک داشتن را نباید به خاطر ترس از افتادن رها کنید. با گرفتن تایید پزشک‌ان می‌توانید به فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی، ورزش‌های آبی یا تای چی- یک ورزش ملایم که با حرکات آرامی و رقص‌- مانندی همراه است- را انجام دهید. انجام چنین فعالیت‌هایی با بهبود بخشیدن به قدرت بدنی، توانایی حفط تعادل، هماهنگی عضلات و انعطاف‌پذیری بدنی خطر افتادن را کاهش هم می‌دهد.

اگر به هر علتی می‌ترسید که انجام فعالیت‌های جسمی باعث افتادن‌تان شود، با پزشکتان مشورت کنید. پزشک‌تان ممکن است انجام برنامه‌های ورزشی تحت نظارت مربی را توصیه کنید یا شما را به فیزیوتراپیست ارجاع دهد. فیزیوتراپیست می‌تواند یک برنامه تمرینی خاص شما را تجویز کند که تعادل،انعطاف‌پذیری بدنی، قدرت عضلانی و توانایی راه رفتن شما را بهبود بخشد.

۳- کفش مناسب بپوشید

عوض کردن کفش‌ها می‌تواند یکی از کارهایی باشد که به جلوگیری از افتادن شما کمک کند. کفش‌های پاشنه بلند، دمپایی‌های گشاد، و کفش‌های با کف صیقلی ممکن است خطر لغزیدن، از دست دادن تعادل و افتادن را افزایش دهند.

درباره کفش‌های‌تان به این توصیه‌ها توجه کنید:

– هر بار که کفش می‌خرید، پای‌تان را دوباره اندازه بزنید، اندازه پا در طول زمان ممکن است تغییر کند.
– کفش‌های را بخرید که کاملا اندازه پای‌تان باشند، محکم و پردوام باشند و کف‌شان صیقلی نباشد.
– از کفش‌های با کف خیلی ضخیم پرهیز کنید.
– به جای کفش‌های بدون بند، از کفش بنددار استفاد کنید و بندها را محکم ببندید. اگر در بستن بندها مشکل دارید، از کفش‌های دارای بندهای چسبی استفاده کنید.
– اگر زنی هستید که کفش زنانه با پنجه پهن پیدا نمی‌کنید، کفش‌های مردانه را امتحان کنید.

۴- جاهای گوناگون خانه را وارسی کنید؛

اتاق نشیمن، آشپزخانه، اتاق خواب، دستشویی و حمام، راهروها و پلکان‌ها هر کدام ممکن است خطراتی را در خود داشته باشند:

– جعبه‌ها، روزنامه‌ها، سیم‌های برق، سیم‌های تلفن را از راهروها جمع کنید.
– میزهای عسلی، قفسه‌های مجلات و زیرگلدانی‌ها را از مناطق پررفت و آمد خانه بردارید.
– فرش‌های لغزنده را با استفاده از نوار چسب دوطرفه یا سایر وسائل روی زمین ثابت کنید- یا به کلی فرش لغزنده را جمع کنید.
– کف چوبی یا موکت شل‌شده یا کنده شده فورا تعمیر کنید.
– لباس‌ها، ظروف غذا و سایر لوازم ضروری دم دست‌تان قرار دهید.
– فورا مایعات، روغن یا غذای ریخته‌شده روی زمین را پاک کنید.
– از واکس غیرلغزنده برای کف اتاق استفاده کنید.
– در جلوی وان یا دوش‌تان از زیرپایی غیرلغزنده استفاده کنید.

۵- فضای زندگی‌تان را روشن نگهدارید

برای جلوگیری از پا گذاشتن روی اشیایی که دیدنشان مشکل است، خانه‌تان را کاملا روشن نگهدارید:

– در اتاق خواب، دستشویی و راهروها از چراغ خواب استفاده کنید.
– یک چراغ در نزدیکی تختخواب‌تان نصب کنید که بتوانید آن را هنگامی در میانه شب برای رفع نیازهای‌تان بیدار می‌شود، روشن کنید.
– مسیر به سمت کلیدهای چراغ‌هایی که نزدیک ورودی اتاق نیستند، را خالی و بدون مانع نگهدارید. عوض کردن کلیدهای برق معمول را با کلیدهای درخشنده در تاریکی یا نورانی در نظر داشته باشید.
– چراغ‌ها را پیش از بالا یا پایین رفتن از پله‌ها روشن کنید.
– چراغ قوه‌هایی را در محل‌هایی به راحتی قابل دسترس بگذارید تا در موارد قطع شدن برق بتوانید از آنها استفاده کنید.

۶- از وسائل کمکی استفاده کنید

پزشکتان ممکن است به شما توصیه کند از عصا یا واکر را برای حفط تعادلتان استفاده کنید. از وسائل کمکی دیگری هم می‌توانید استفادده کنید، از جمله:

– میله دستگیره در هر دو طرف پلکان.
– ریسمان‌های غیرلغزنده برای پله‌های چوبی بدون دستگیره.
– بالا بردن نشمینگاه توالت فرنگی یا استفاده از توالت فرنگی دارای تکیه‌گاه دست.
– میل‌های دستگیره برای دوش یا وان.
– نشمینگاه محکم پلاستیکی برای دوش یا وان- به علاوه دوش دستی برای حمام کردن در حین نشستن.

در صورت لزوم، از پزشکتان بخواهید شما را به یک کاردرمانگر معرفی کند. کاردرمانگر می‌توانند با شما درباره سایر راهبردهای پیشگیری از افتادن بحث می‌کند. اجرا کردن برخی از این راه‌حل‌ها ممکن است ساده و نسبتا ارزان قیمت بشد. راه‌حل‌های دیگر ممکن است به کمک حرفه‌ای و صرف هزینه بیشتر داشته باشد.اگر درباره هزینه ها نگران هستید، به یاد داشته باشد که صرف هزینه برای جلوگیری از افتادن در واقع سرمایه‌گذاری برای مستقل ماندن‌تان است.