احساس آرامش و رضایت را برای سالمندان فراهم کنیم

 [divider]

دکتر محی الدین محمد خانی: سالمندی اوج دانایی و تجربه است و متاسفانه درست زمانی که فرد به این مرتبه می رسد، پیر و فرسوده شده و از دنیا می رود.

 وی افزود: نسل جوان و نوجوان برای ارتباط بهتر با یک سالمند باید تجریبات وی را چراغ راه خود قرار دهند تا فرد مسن احساس بیهودگی و بطالت نکند.

 به گفته این روانشناس، فردی که به سن سالمندی رسیده اندوه فراوان و غم از دست دادن عزیزان را چشیده است و به علاوه مشکلات پیری وی نیز مزید علت می شود تا احساس تنهایی و افسردگی کند که برای پیشگیری از این احساس باید ملاقات و دید بازدید با سالمند بیشتر شود و حضور وی در کنار فرزندان و نوه‌ها افزایش یابد.

 محمدخانی با بیان اینکه گاهی اختلاف بین نسل جوان و فرد مسن باعث می‌شود که وی از برخی از آداب و اصطلاحاتی که جوانان استفاده می‌کنند بی اطلاع باشد، ادامه داد: فرد جوان باید با ساده گویی و محبت با عضو مسن خانواده خود برخود کند و به گونه‌ای رفتار نکند که فرد مسن احساس نادانی و بیسوادی کند.

 وی پیری را دوران آرزوهای بر باده رفته دانست که فرد دیگر امیدی به برآورده شدن آرزوهای خود ندارد و این آرزوها را برای فرزندان و نوه‌های خود هدف گذاری می‌کند.

 این روانشناس تاکید کرد: خانواده‌ها نباید این آرزوها را به باد تمسخر بگیرند و تا جایی که ممکن است باید در عملی ساختن خواسته‌های فرد مسن گام بردارند تا وی احساس ناتمام ماندن نکند.

 محمدخانی با بیان اینکه دوران پیری دوران کند شدن و از دست رفتن چابکی است، یادآوری کرد: چه خوب است که در برابر ناتوانی فرد میانسال صبور باشیم و هرگز پیشاپیش وی حرکت نکنیم.

 وی خاطرنشان کرد: فرد مسن با رسیدن به دوران پیری و از دست دادن توانایی های خود حس می‌کند تمام سرمایه‌های خود و حتی سرمایه‌های مادی‌اش را از دست داده از همین رو توصیه می‌شود اگر فرد مسنی در خانواده وجود دارد که قادر به استفاده از سرمایه مالی خود نیست، سایر اعضای خانواده سرمایه‌اش را برای او هزینه کنند و تا حد امکان این سرمایه را برای خود برندارند.

 به گفته این روانشناس، فرد مسن معمولا احساس ناامیدی و بی‌ارزشی می‌کند که باید با گوش دادن به خاطرات و تجربیات وی احساس آرامش و رضایت را برای او فراهم کرد و همواره از او به عنوان پیر خردمند یاد کرد.

 محمدخانی با تاکید بر اینکه سالمندی دوران بیماری‌های عجیب و غریب خصوصا بیماری‌های روحی از جمله آلزایمر است، گفت: حتی اگر عضو سالمند خانواده شما به فراموشی و بیماری روحی مبتلا شد، او را رها نکنید، زیرا ممکن است او شما را نشناسد اما شما که او را می شناسید.