رئیس دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی

جمعیت رو به رشد سالمندان، نیازمند خدمات توانبخشی است

رئیس دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی گفت: افزایش امید به زندگی، جمعیت سالمندان را افزایش داده و این روند افزایشی بسرعت ادامه دارد، اما جمعیت رو به رشد سالمندان و عمر طولانی افراد جامعه، نیاز به خدمات حمایتی و توانبخشی دارد.

رئیس دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی امروز (شنبه) در همایش گرامی داشت روز جهانی سالمند با اشاره به افزایش “امید به زندگی” به عنوان یکی از شاخص های توسعه ای در کشور، گفت: افزایش امید به زندگی، جمعیت سالمندان را افزایش داده و این روند افزایشی بسرعت ادامه دارد، اما جمعیت رو به رشد سالمندان و عمر طولانی افراد جامعه، نیاز به خدمات حمایتی و توانبخشی دارد.

به گزارش خبرنگار روابط عمومی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، دکتر حمیدرضا خانکه افزود: هم اکنون ۳۰ درصد مردم کشورمان به خدمات توانبخشی نیاز دارند و ۱۶ تا ۱۷ درصد جامعه، افراد دارای معلولیت هستند که بنوعی از خدمات توانبخشی استفاده می کنند و برغم این جمعیت عظیم نیازمندان خدمات توانبخشی، متاسفانه این خدمات در کشور، کافی نیست.

وی با تاکید بر اینکه همه ما در دوره سالمندی، نیازمند خدمات توانبخشی هستیم، اظهار داشت: باید جایگاه تولیت توانبخشی و مرجعیت توانبخشی در کشور مشخص شود تا بتواند به گسترش این خدمات در اقصی نقاط کشور، کمک کند.

دکتر خانکه همچنین با اشاره به اینکه سالمندان برای حضور در اجتماع باید از حمایت و امکانات لازم برخوردار باشند، گفت: باید خانه هایمان و شهرمان را سازگار با نیازهای سالمندان کنیم و شهرداری ها می توانند امکانات شهری را مطابق با نیاز سالمندان در نظر بگیرند.

وی درباره تربیت نیروی متخصص این حوزه نیز گفت: دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی و سایر دانشگاه خوشبختانه نیروی متخصص این حوزه را تربیت می کنند، ضمن آنکه نیاز به تربیت نیرو در رشته طب سالمندی نیز داریم.

وی به تدوین سند ملی سالمندی اشاره کرد و افزود: متاسفانه برنامه اقدام این سند هنوز تدوین نشده است و انتظار داریم تا مجلس شورای اسلامی با نظارت و توجه به این موضوع، به اجرای این سند کمک کند.

دکتر خانکه در پایان سخنانش ابراز امیدواری کرد که با ارتقای دانش و آگاهی جامعه و تقویت امکانات و حمایت ها، بتوانیم در هر خانه پذیرای بزرگان خودمان باشیم، چرا که در فرهنگ ما ایرانیان، وجود سالمند در هر خانه، به مانند چراغ آن خانه بوده است.