سالمندی بازگشت به دوران کودکی

با توجه به افزایش کیفیت زندگی در قرن جدید و پیشرفت‌های پزشکی و بهبود تغذیه برای اقشار جامعه پدیده سالمندی نیز رشد قابل توجهی یافته است به گونه‌ای که آمارها از رشد و سه برابر شدن میزان سالمندان جامعه خبر می‌دهند.پزشکان سالمندی را نوعی بازگشت به دوران کودکی می‌دانند و همچنین با دگرگونی در روابط و مناسبات اجتماعی نوع برخورد با سالمندان نیز تغییر یافته و توجه به نیازهای سالمندان اهمیت دو چندانی یافته است و این نیازها را با توجه به شرایط سالمندی نوعی دوران کودکی می‌دانند.

با واقف بودن به این نکته که دوران سالمندی یکی از مراحل زندگی اکثر انسان‌هاست و تعداد افراد سالمند روز به روز افزایش می‌یابد متعاقبا توجه به سلامتی و بهبود کیفیت زندگی این قشر آسیب‌پذیر بیشتر از گذشته مورد توجه  قرار می‌گیرد.

با افزایش سن، فرد توانایی جسمی خود را تحلیل رفته می‌بیند در بسیاری مواقع از بسیاری از کارهای روزمره به دلایل فرهنگی مختلف از جمله مترادف دانستن دوران سالمندی با خانه‌نشینی،‌محروم می‌ماند.

فرد سالمند در این دوران از لحاظ عاطفی نیاز به توجه  بیشتری دارد زیرا او در طول عمر خود شاهد مرگ بسیاری از همسالان و اطرافیان خود بوده و در نتیجه احساس تنهایی بیشتری را تجربه می‌کند.

یکی از راه‌های سودمند برای کمک و بهبود زندگی این افراد تغییر نگرش جامعه به سالمندان است به گونه‌‌ای که سالمند به عنوان فردی از کار افتاده و ناتوان تعریف نشود بلکه فرد سالمند را به عنوان فردی که تجارب ارزشمند و دارای قابلیت‌های سومندی است به جامعه معرفی کنیم.

فرد سالمند با کاهش توانایی جسمی، افسردگی، انزوا، انتظار مرگ تدریجی و زندگی بدون همسر و تنهایی روبرو است که با ارائه خدمات روانشناختی و مشاوره و خدمات درمانی و بهداشتی و فراهم کردن سرگرمی‌ها و تفریح متناسب با سن و شرایط جسمی می‌توان از آثار منفی سالمندی کاست.