انتقاد یک نماینده شورا از شهری که سالمندان را دوست ندارد!

عضو شورای اسلامی شهر تهران با اشاره به مصوبه شهر دوستدار سالمند در شورای دوره سوم، گفت: در این مورد کارهایی هم که صورت گرفته بسیار محدود و تنها در برخی از خیابان‌های اصلی شهر صورت گرفته است که قطعاً نمی‌تواند پاسخگو نیاز این قشر باشد. [divider] به گزارش شهر رحمت الله حافظی عضو شورای […]

عضو شورای اسلامی شهر تهران با اشاره به مصوبه شهر دوستدار سالمند در شورای دوره سوم، گفت: در این مورد کارهایی هم که صورت گرفته بسیار محدود و تنها در برخی از خیابان‌های اصلی شهر صورت گرفته است که قطعاً نمی‌تواند پاسخگو نیاز این قشر باشد.

[divider]

به گزارش شهر رحمت الله حافظی عضو شورای شهر تهران درباره مناسب‌سازی معابر و اماکن عمومی شهر تهران برای سالمندان، معلولین و جانبازان، اظهار داشت: بعد از پایان جنگ تحمیلی بسیاری از رزمندگان جانباز شدند به گونه‌ای که تردد بدون استفاده از وسایل کمکی برایشان مقدور نیست اما طی دهه گذشته علی رغم صحبت‌های بسیاری که درباره مناسب‌سازی معابر و اماکن عمومی شد، اقدام مؤثر و قابل توجهی در این خصوص صورت نگرفته است.

 وی افزود: برای اینکه تردد این افراد و همچنین معلولین و سالمندان را تسهیل کنیم اقدام قابل توجهی ارائه نشده و کارهایی هم که صورت گرفته بسیار محدود و تنها در برخی از خیابان‌های اصلی شهر صورت گرفته است که قطعاً نمی‌تواند پاسخگو نیاز این قشر باشد.

 عضو شورای اسلامی شهر تهران خاطر نشان کرد: باید برنامه‌ای توسط شورا تهیه شود تا شهرداری مکلف به انجام اقدامات مناسب در این راستا باشد و فضای فراهم کند که افراد ویلچرنشین بتواند به تنهایی از منزل خارج شده و هرکجا که تمایل دارد بدون نیاز به دیگران تردد داشته باشند.

 وی درباره مصوبه شهر دوستدار سالمند که در شورای دوره سوم به تصویب رسید، اظهار داشت: ما اعتقاد داریم براساس مبانی قانونی شورای سیاست گذار و شهرداری مجری است از طرف دیگر شورا باید برعملکرد شهرداری نظارت داشته باشد و شهرداری نیز نسبت به شورای شهر پاسخگو باشد. اگر چنین لایحه‌ای در گذشته بوده باید در قالب سوال یا تذکر آن را مطرح کرد و از شهرداری بخواهیم گزارش عملکرد خود را در این زمینه ارائه دهد.

 حافظی خاطرنشان کرد: البته رعایت مناسب سازی‌ها باید علاوه بر فضای معابر عمومی شهر در پروژه‌های عمرانی که توسط بخش‌های خصوصی یا دولتی انجام می‌شود نیز مورد توجه قرار گیرد. شاید در یک مجموعه مسکونی فردی که نیازمند چنین تسهیلاتی باشد وجود نداشته باشد اما با توجه به اینکه طی ۱۵ الی ۲۰ سال آینده جمعیت حالت اهرمی خود را از دست می‌دهد و تعداد افراد مسن رقم قابل توجهی خواهد شد باید از حالا فکری اساسی و جدی نسبت به این مسئله کرد.

 وی افزود: اگر برای افرادی که در حال حاضر دچار مشکل هستند دلمان نمی‌سوزد حداقل برای خودمان دل بسوزانیم که تا چند سال دیگر جزو سالمندان محسوب خواهیم شد.